Verslag Katerrit

Subtitel: Matchfixing in de rittensport?

Wie bij het woord ‘matchfixing’ eerder denkt aan het vastzetten van luciferstokjes dan aan het manipuleren van een resultaat gelieve zich meteen aan een der starttafels van een puzzelrit in den lande te melden. Wie zo associatief kan denken is een potentiële winnaar.

Toch leek ons enig manipulatief gedrag van de organisatie met betrekking tot de Katerrit 2016 niet ondenkbaar, want hoe kan het zijn dat het verslag schrijven ‘quasi random’ wordt toebedeeld aan een deelnemend equipe (in dit geval: het dichtst bij 133 strafpunten) en dat bij binnenkomst bij Koninklijke Harmonie De Adelaar al stond vermeld dat die taak aan ons zou worden toebedeeld?

Dus uitvoerig rechercheerwerk verricht en tot de conclusie gekomen dat de voorzitter van de onderzoekscommissie naar de gang van zaken binnen de rekenkamer ene Wim H.B. d. D. was (verdachten mogen nu eenmaal in verband met privacywetgeving hoogstens met hun voornaam en verder met hun initialen vermeld worden en onherkenbaar worden afgebeeld. Dat respecteren wij uiteraard…). Wij wachten een verder justitieel onderzoek met vertrouwen af.

Heel wat minder verdacht waren de uitzetters van deze Katerrit, die we dan ook graag wèl voluit benoemen, want Nico van Nes en Paul van Os waren er ook dit jaar weer in geslaagd een zeer acceptabele reglementaire puzzelrit voor te leggen, waarbij ‘de nul scoren’ nog steeds een stipje aan de horizon blijft.

Over ‘de nul scoren’ gesproken; daarmee begon het meteen al. Opdracht 0 was de eerste van de routebeschrijving. Gelukkig hadden we deze zelf al eens als val in een puzzelrit bedacht en behalve een aantal omrijmeters scheelde dat tevens het eerste kassagerinkel. Maar niet voor lang… De volgende val leek duidelijk: wel of geen goede volgorde der oriënteringspunten. Geen probleem toch? Het klopte, dus in deze schier eenvoudige opgave de RC B (van Bel, van die kassa…) gehaald.
Tja, wat verderop in de rit tegen ons werkte – het nagaan van de precieze omschrijving van een verkeersbord – hadden we nu juist nodig. We waren nog niet scherp genoeg.

Vervolgens eerst maar ’s nagaan wat een Harshadgetal is. O, is dat hetzelfde als het Nivengetal, zeg dat dan… Maar serieus, dat weet een normaal mens toch niet, dus is het weer zo’n vervelend opzoekertje. Eigenlijk vonden wij de het leukste aan deze val niet zozeer de betekenis van dat getal, maar wel het tweemaal herkennen van dezelfde viersprong in de veel onschuldiger ogende volgende opdracht.  Daar stinkt menigeen veel eerder in.

Vervolgens even tweemaal goed lezen en om je heen kijken in opdrachten 10 en 11 worden we daarna in opdracht 15 geconfronteerd met een staaltje scherp beoordelen. Op zich prima voor een routebeschrijvingsrit op A-niveau, maar wij vinden dat eerlijk gezegd niet echt iets voor een puzzelrit. Omdat de controle G wel erg pontificaal stond te lokken, hebben we maar besloten dat de uitzetters hier letterlijk nogal scherp door de bocht wilden gaan.

Na de taalfout in opdracht 16 ontdekt te hebben toch maar ’s de betekenis van het aangehaalde verkeersbord nagezocht en een euforisch ‘yes!’ toen we zagen dat het verkeersbord niet betekent ‘…aanduidende voorrangskruising…’, maar ‘…aanduidende voorrangskruispunt…’. Dus geen 30 punt voor de ingenieur; we besluiten om ons van al dat andere niets aan te trekken en meteen door te rijden naar een opvanger rechtdoor. Maar vele kilometers en een rotonde later nog steeds geen opvang… Zou ‘ie in de berm liggen of weggehaald? Vandalen? We noteren met tegenzin de opvanger K na de laatste mogelijkheid om de opdracht uit te voeren en zo kunnen we tenminste weer verder. Maar goed dat deze val is geneutraliseerd om bovengenoemde reden, want (met respect voor de uitzetters) van de uitleg zakt ons de broek af (dat is tenminste hier in het deel waar wij wonen een heel gewoon gezegde). ‘Na enen’ zou het tijdstip zijn en dan het is altijd wel na enen. Hoezo vaste oriënteringspunten? Abstracter dan een tijdstip (tenzij als zodanig genoteerd) kun je het niet bedenken toch?

Meteen daarna de vraag: “wat hebben deze knullen toch met nullen?”. Begint de rit al met opdracht nul, zijn we nu op zoek naar een nulpunt. In de geest van de uitzetter dan maar, want eigenlijk (wie aan geocaching doet, weet dat) kan elk geografisch punt wel als nulpunt worden benoemd. Geen punt (nulpunt dus) voor dit karwei… Gelukkig zoeken we MUG, dus vervallen er een heleboel nulpunten al meteen.

We hadden in het bijzonder reglement gelezen dat we geen rekening hoefden te houden met klimatologische omstandigheden, dus vonden we dat op het tweede bord dan de sneeuw weggedacht kon worden en dat daardoor een zeker nulpunt op deze thermometer zichtbaar werd. Dat daarna meneer Celsius en meneer Kelvin nog streden om de vraag ‘wie of wat is het nulpunt’ hadden we niet nodig. Maar de route na het tweede bord liep vast en daarom maar besloten om toch gebruik te maken van de derde mogelijkheid, want die liep wel goed. We gaan er in zo’n geval van uit (dit is overigens – voor wat het waard is – persoonlijke uitzetterswijsheid) dat de ‘goedroute’ vaak wel helemaal goed is gecontroleerd, maar dat een of meerdere foutroutes nog wel ’s een ondergeschoven kindje zijn; soms lopen die niet zoals bedoeld.

Van een brigadier (opdracht 27) als los oriënteringspunt kun je nog verwachten dat ie na korte tijd weer opzij gaat teneinde ons te laten passeren, maar deze leek onvermurwbaar vast in zijn bedoeling ons niet door te laten. Dus dan maar even er omheen. Dan 2 KL###-vallen: 1 met KL als routecorrectie, ingepakt in een woonplaatsval en de andere even goed opletten of het wel een KLinkerweg is. Geen probleem.

Iemand die op een Zamboni rijdt, heeft volgens ons cryptisch gezien een ijsbaan, maar die was niet te vinden in opdracht 37/38. Dus namen we (klimatologische omstandigheden weer buiten beschouwing latend) maar het eerste de beste stukje water (achter het clubgebouw van de ijsvereniging) dat – bevroren – als ijsbaan kan worden beschouwd. Enkele dagen later nog ’s bevestigd door klimatologische omstandigheden in het Noorden des lands, dat gedurende enkele dagen één grote ijsbaan leek te zijn geworden. Daarna de schaatsbaan van het skeeleren en we konden verder. Ook bij herhaling verderop deze oriënteringspunten weer aangetroffen, zonder tweemaal gebruik te hoeven maken van hetzelfde, dus daar 3x RC S (1 RC S minder zullen we nooit accepteren als goed, maar dat om een andere reden) genoteerd. De uitzetter zag het heel anders. We hebben het idee dat deze val achteraf toch om een of andere reden is geneutraliseerd.

De volgende grap over een wel heel breed voertuig van 15 meter (bedoeld werd: de lengte) deed ons terugdenken aan een oude grap, waar sprake was van zo’n 15 meter brede (en slechts enkele meters lange) bus in België, omdat iedereen daar kennelijk voorin wil zitten, naast de chauffeur. Niet onze humor, maar bij deze toch even gememoreerd.

De variant op de sponsoren van Verstappen was een gok. Bestaan oren gemaakt van kant? Soit, ze waren hier afgebeeld, dus vonden we het prima. Nu achteraf nog even wat zitten zoeken en gevonden dat met name met carnaval die gevallen nogal in trek zijn.

De plaatsnamen van opdracht 57/59 even checken tegen het WPR en je komt ook daar ongeschonden door, maar dan…
We zien al snel dat zelfs Mickey Mouse hier de garage van opdracht 66 nog niet eens in kan. Een vlo misschien, maar hebt u die wel ’s zien autorijden? Dan op zoek naar een bol-pijl. Dat de bol-pijl opdracht al een opwarmertje voor de februaririt moet zijn begrijpen we, dus uiteraard voeren we die nu nog niet uit (Martin, we komen eraan). Maar is een bol-pijl wel echt iets? Eenmaal de VRW overgestoken moeten we dat dan maar aannemen, want anders kunnen we niet verder. Toegegeven: de uitzetters hadden het er zelfs nog onder gezet, dus ze hebben een alibi.

Opdracht 72 deed ons denken aan de Nationale Teamrit Routebeschrijving van 2015, want daarin zat ook zo’n val waar we ons niet echt een breuk om konden lachen (lees: we hadden ‘m toen fout). Nu opnieuw eentje van hetzelfde soort, maar helaas kwamen we daar niet aan toe, omdat we voorafgaand nog niet het juiste verkeersbord hadden gevonden waarmee een fietspad wordt aangeduid. Dan ontstaat de heikele discussie: Gaan we voor ‘roomser dan de Paus’, ofwel: geen fietspad dus dat wat we als bedoelde val zien maar overslaan? Zonde toch? Of zien we e.e.a. door de vingers en gaan we voor moeilijk: de breukval? Dit keer koos de Paus voor de zonde, want inderdaad waren deze snode uitzetters wel degelijk op de hoogte van het verschil tussen fietspaden en fiets/bromfietspaden. Hoe durfden we daar eigenlijk aan te twijfelen (Nico en Paul: sorry).

Tja, en dan opdracht 76: hoe ver moet je gaan in het ontleden van het geplaatste bord in aparte oriënteringspunten. Dat kan heel ver gaan. Terwijl de uitleg ook niet eens rept over de weg nog voor dit bord (zo’n weg is ook MUG-oriënteringspunt), komen we in het onderhavige geval al snel aan zo’n 8 maal de RC aandoen. In de aanname dat zelfs door deze gerenommeerde uitzetters hier geen absoluut aantal aan kan worden gegeven, gaan we er van uit dat de uitleg zou worden: tenminste x keer, waarbij x > 3. Aldus geschiedde.

Tenslotte opdracht 79. Het anagram is er een van: ‘netjes wegstrepen’ en dan kom je vanzelf op de juiste oplossing. Zoals u hebt gemerkt en om de luchtigheid van dit artikeltje te bevorderen, maken wij graag gebruik van soms ludieke plaatjes. In het laatste geval, anagram van ASV DE VECHTREEK is VERDACHTE SEKS VET, hebben we dus ook gegoogled. Misschien hadden we dat laatste beter niet kunnen doen (ofwel: don’t try this at home), maar uit de reeks plaatjes die werden gevonden op die zoekterm plaatsen we dan hierbij het meest acceptabele plaatje. Het moet uiteraard wel netjes blijven…

Tot een volgende keer en Vechtstrekers: allemaal bedankt voor de organisatie van dit spektakel.

door Gerrit van Assen en Bertus Kolkman