Hebben de symptomen, hoofdpijn, misselijkheid, duizeligheid, lusteloosheid en overgevoeligheid voor externe prikkels iets te maken met de Katerrit?

Het zal in de loop van dit verslag mogelijk duidelijk worden welke van deze symptomen iets met de Katerrit te maken hebben.

Maar nu naar het begin. Zo direct na de feestdagen contact gezocht met Annette Snieder met de vraag of er nog hulp nodig was met het bijzonder reglement of andere zaken. Dat is snel gezegd, maar contact maken met Annette is lastig. Er is altijd wel iets met haar telefoon of computer. Gelukkig is zij op haar werk ook bereikbaar, dus komt alles altijd goed. Ook zo deze keer. Ze was druk in de weer geweest en had alles met Marry (een aangetrouwde Snieder) doorgenomen. Ze wilde alleen nog even het reglement van de Coupe van Weesp hebben, omdat daar nog wat nuttige zaken in stonden die ze wilde overnemen. Controles werden op donderdag bij Rinus gehaald en de paaltjes ging ze al op de zaterdag voor de Katerrit de grond injagen, zodat op zondag alleen de bordjes opgehangen konden worden. Alleen klinkt zo simpel, maar Annette had 120 paaltjes over het traject verdeeld en daar moesten dus ca. 120 bordjes aan opgehangen worden. Ga daar maar eens aan staan. Je zou er bijna hoofdpijn van krijgen?

Voorafgaande aan de rit was het al gezellig druk met leden en niet leden die elkaar natuurlijk het allerbeste voor 2011 toewensten, maar wel uiteraard in de uitslag van de Katerrit boven de anderen wilden eindigen. De starttafel zat er helemaal klaar voor, maar Annette was er nog niet. Dan maar even de 06 bellen. Annette was nog druk bezig met de mooie bordjes, maar zij had Marry al gestuurd met de bijzondere reglementen en de routeopdrachten en zij kon elk moment bij WVGV binnenvallen. Dat gebeurde ook en zo konden de eerste deelnemers precies om 13:01 uur aan de eerste bordjes gaan snuffelen.

Tegen half twee mochten wij, Joke en Wim, ook van start. Onze auto stond geparkeerd naast een gebouw met daarop heel in het groot 121! Nadat wij ons geïnstalleerd hadden, zagen wij dat in opdracht 1 gevraagd werd om een H “121”, dat is toevallig. Wij waren het er al snel over eens dat deze gigantische gevelplaat geen huisnummerbordje kon zijn. Als je tenslotte zou verhuizen en het bordje mee zou nemen, dan zou het halve gebouw immers instorten. Later bleek dat dit gelijk de eerste 30 strafpunten waren.

Zoiets houd je bezig en bij het schrijven van dit verslag toch eens op Google gekeken wat een huisnummerbordje is. Daar wordt je gewoon duizelig van, zoveel regels als daar voor zijn. In de gemeente Groningen bv moeten de cijfers minimaal 5,5 cm hoog zijn, de dikke lijnen van de cijfers minimaal 1 cm breed zijn, de dunne lijnen van de cijfers minimaal 5 mm breed zijn, de afstand tussen de cijfers moet 1 cm zijn, het witte vlak waarop de cijfers geplaatst zijn, moet rechthoekig van vorm zijn en rondom de cijfers dient een rand van 1 cm breed te zijn. Het bordje moet aan de rechterkant van de deur aan de straatzijde 2 meter boven de drempel geplaatst worden. Bij andere gemeentes heb ik niet meer gekeken. Zo dit was de eerste val van de 42 vallen in totaal die Annette voor ons bedacht had.

Gelukkig was er een val (waarbij slagbomen gesloten geacht waren te zijn) die drie keer voorkwam en door ons ook drie keer niet opgemerkt werd, maar voor één fout gerekend werd. Geen slecht begin met gelijk 60 strafpunten. Bij het astrologisch symbool van het sterrenbeeld van de vissen gokten wij op het symbool dat op donderkopjes leek, weer fout. Daarna liep het soepeler. Dat een vrouwtjes olifant ook en koe is, sneeuwwitje, als het sprookjesfiguur bedoeld wordt, met een hoofdletter geschreven moet worden en een uiterst klein verkeersbordje gesloten voor voertuigen aan de linkerkant van de weg stond, vormden voor ons geen enkel probleem. Inmiddels kregen wij al een beetje dorst en zochten nog naar dat andere sneeuwwitje (1/5 bier met 4/5 7-up). Helaas niet gevonden. De amsterdammertjes, de slangenden, een heuse rechtdoorrijder, de trekkers, de basket met de 5 gaten, de flitspaal, de schommel, wip en glijbaan werden door ons in tempo netjes opgelost. Wij merkten nu dat de veelheid aan vallen ons al aardig wat tijd had gekost en er nog flink wat opdrachten afgewerkt moesten worden. Afsteken had niet veel zin, dus het tempo nog maar iets verhogen. Diverse mooie onverharde weggetjes drukte het tempo onbedoeld weer naar beneden.

Bij de “Weetwatjeeet’ quiz zagen wij door de scharen van de schaaldieren niet meer of wij te maken hadden met zeekreeften, langoustines of een langoest. Allemaal lekker. Uiteindelijk op een onorthodoxe manier de val opgelost (via hoe kan je zo iets nou als uitzetter controleren met slecht een RC P) en vier goede P’s op de controlekaart gezet.

Bij het huisnummer waarvan de decimale waarde overeenkomt met de binaire notatie 0110 (is 6) reden wij snel door, maar zagen niet dat er vierspong stond i.p.v. viersprong. Dat hebben er trouwens veel niet gezien.

’s-Avonds tijdens het diner heeft Frank Mijling ons onder het genot van een heerlijke Griekse maaltijd (Plaka in Weesp) op een A-4tje voorgerekend hoe je dat moet oplossen. Jammer, wij zijn het A-4tje vergeten mee te nemen.

Het matroze hoofddeksel was een fraaie val. Niet reageren op een matrozen-petje, maar wel op de mat-rose helm.

Bij de Chemische fabriek in Naarden begonnen wij ons wel wat zorgen te maken over het tijdschema. Dat halen wij nooit! Afsteken, nee dat helpt niet echt, dan maar gewoon doorrijden en zien waar we stranden. De val na twee rijkmakers is een heel verhaal op zich. Wij zagen alleen wat figuren van de postcodeloterij en 2 spaarlampen en reden gewoon in de foute opvanger. Later vertelde Annette dat ze een paar voederbieten opgehangen had. Zij had deze voederbieten gebietst bij een boer in Zeewolde en met klei en al op de achterbank gegooid. Dat is nou echt Annette! Een rijkmaker is een soort voederbiet. Na afloop heeft Annette de voederbieten gedoneerd aan de plaatselijke Kinderboerderij. En die waren er net als wij blij mee.

Bij opdracht 107 kwamen wij op het Industrieterrein in Naarden bij de bemande Marry Snieder. Die nam een aardige last van onze schouders door de rijtijd te verlengen met 30 minuten. In de laatste vallen struikelden wij nog behoorlijk over de honden-halte. Een pracht van een echte honden-halte, maar blijkt de volgorde met de rotonde niet te kloppen.

Door het verlengen van de rijtijd konden wij binnen de tijd onze controlekaart bij de finishtafel inleveren. De overmaat aan externe prikkels bleek uit onze overgevoeligheid voor puzzelvallen door rode wangen en een adrenalineniveau van ongekende hoogte. Van de in het begin genoemde symptomen bleven misselijkheid en lusteloosheid volledig achterwege. Wij hadden dus geen kater van de Katerrit opgelopen! Samen met vermoeidheid horen de symptomen bij de kater, de kwaal die ontstaat na het nuttigen van te veel alcoholische drank. Na het intensieve rekenwerk bleek dat Joke en Wim met slechts 368 straf-punten de 1e prijs in de A-klasse in ontvangst mochten nemen. Dat was een heel stuk beter dan de laatste plaats in december, die Wim met ene M. Hendriks behaalde.

Annette bedankt voor dit spektakelstuk en het vele werk. Wij weten dat Annette geniet van het maken van dit soort ritten. Dat moet ze ook zeker blijven doen, wij hebben slechts een advies. Knip de volgende keer zo’n rit gerust in tweeën, dan hebben wij twee keer een uitstekende puzzelrit. Eén in januari en misschien de andere in augustus.

Wim den Doop