Op zondag 2 februari hadden we de Hakkelaarsrit op ons programma gezet.

Ritten volgens het Bol-Pijl systeem zie je helaas niet zoveel, dus als de gelegenheid zich voordoet, moet je die niet voorbij laten gaan. Als je dan ook nog het geluk hebt dat ene Martin Fierlier garant staat als uitzetter, dan weet je dat je een leuke rit krijgt voorgeschoteld. Om in de termen van Martin te spreken, je kunt wat vunzige valletjes verwachten, dit alles in de goede zin van het woord overigens.

Wij vroegen ons af waar de naam Hakkelaarsrit vandaan komt. Via Google kom je dan al snel bij Johan Verhoeks, een Nederlandse crimineel en drugshandelaar. Het kan niet zo zijn dat een nette rittensportvereniging als De Vechtstreek hier ook maar enige affiniteit mee heeft, dus deze optie valt al snel af.

Zou de naam iets te maken hebben met tankstation “De Hackelaar” bij Muiden? Wij weten het niet, we kunnen slechts gissen hiernaar. We houden het er maar bij dat de naam iets te maken heeft met het gehakkel van de deelnemers, want daar zien we wel wat herkenning in. Het is overigens maar goed dat we geen verslag over de Gemeenschapsrit schrijven, want wat je daar allemaal bij kunt bedenken …

Dat wij als winnaar van de wedstrijd tot verslagschrijver (het laagst aantal behaalde strafpunten) zouden worden uitgeroepen, hadden we overigens nooit verwacht. Als deze eer nu te beurt zou vallen aan de deelnemer met de meeste tijdstrafpunten, dan zouden we onszelf op voorhand meer kans hebben toebedeeld.

Jullie begrijpen het al, de 54 tijdstrafpunten die we behaalden verbaasde ons niet, met de slechts 2 fouten daarentegen waren we blij verrast. Waar we ook blij verrast mee waren, was het uitzettersgebied. Martin had de rit geprojecteerd in het rustige buitengebied van Almere en op diverse bedrijfsterreinen daaromheen. Heel wat beter dan in de stedelijke drukte, dit konden we dus wel waarderen.

Een verslag schrijven over een rit is niet nieuw voor ons, maar hoe leg je nu de Bol-Pijl opdrachten uit? Thats different cook! Om het maar eens in goed Engels te zeggen. Iedereen weet wel dat je vanaf de bol via de langst mogelijke route, met wat reglementaire restricties, naar de pijl moet rijden. Klinkt eenvoudig, maar in de praktijk is het behoorlijk omdenken als je het vergelijkt met routebeschrijvings-ritten. Je moet goed het onderscheid maken tussen de bereden route en de ingeslagen wegen, dan kom je al een heel eind.

Omdat het ondoenlijk is alle trucs uit te leggen, beperken we ons tot enkele opvallende zaken tijdens de rit. De rit begon met een paar leuke opwarmertjes waar wij weinig moeite mee hadden.

Wij vonden opdracht 16 erg leuk.

De uitzetter had een STOP-bord van de klaarovers voorzien van een heus voorhangbord C1, een leuke vondst die je nog wel vaker tegen zult komen in andersoortige ritten.

Ook de opdrachten 31-32 waren best wel spannend. Je zou het ook inspannend of ingewikkeld kunnen noemen, maar dat mag wel wat ons betreft. Je komt voor de uitdaging toch. Hierna was het tijd om even bij te komen, maar de uitzetter dacht daar anders over.

Misschien komt het daardoor dat we in opdracht 33 onze eerste fout maakten. We zagen nota bene over het hoofd dat de brug na draaiing van de tekening een links oriënteringspunt was geworden. Ongeveer de eerste regel in onze rittensport en wij doen dat fout. Laten we het maar op een black-out houden en gauw verdergaan met de rest van het verslag.

Wat we erg grappig en bijzonder opvallend vonden, was opdracht 38. In het aanvullend reglement was aan deze situatie een compleet artikel met zelfs een situatieschets gewijd. Wij reden hier gewoon aan voorbij, omdat een RC aan de route was getekend. Het geeft wat twijfel, maar lang hebben we hier niet bij stilgestaan, want daar was de situatie nou ook weer niet naar.

Tja, dan moeten we het ook nog hebben over onze tweede fout. Wij hebben daar in ieder geval geen moment getwijfeld en hadden dan ook totaal niet de illusie dat we hier iets fout deden, hoe mooi kan het zijn. Het ging hierbij om opdracht 42 met de grote bol en de grote pijl. Evenals de uitzetter vonden we dat hier niets mis mee was en reden we fluitend en geheel probleemloos door de opdracht.

Het bord INRIT, dat schijnbaar halverwege een weg heeft gestaan en geen invloed had, hebben wij in het geheel niet gezien. Hoe we dus de foute RC F hebben kunnen halen, is ons een raadsel. Zelfs na uitleg van Martin is het ons nog steeds onduidelijk. Maar niet getreurd, ook wij hebben recht op het maken van fouten.

De opdrachten 51 en 59 waren echte Bol-Pijl opdrachten waar je een poosje over na moet denken. Leuk en ingenieus in elkaar gezet. Na het nodige denkwerk reden we met een goed gevoel naar het laatste gedeelte van de route. Inmiddels begon de tijdsdruk ons behoorlijk parten te spelen en waren we gedwongen om de laatste opdrachten vanaf het station in hoog tempo af te werken. Gelukkig maakten we hierbij geen fouten, maar voor je gevoel is het beter wat langer na te denken.

Al met al kunnen we met een tevreden gevoel terugkijken op een mooie en goed uitgezette rit. Aan Martin, chappeau! voor al het moois dat je de deelnemers hebt gepresenteerd.

Er zouden meer Bol-Pijl ritten georganiseerd moeten worden wat ons betreft, want dit is een leuke afwisseling van de andere rittensportactiviteiten. Graag sluiten we af met een reclameblokje en dat is dan weer een voordeel dat je hebt als verslag-schrijver. Normaliter delen we flyers uit van puzzelritten van AMBC Achterveld, maar die waren we vergeten. We nodigen jullie van harte uit om deel te nemen aan onze Lenterit op zondagmiddag 23 maart, uitgezet door bovengenoemden.

Jannie en Henk Hazeleger