De 39e Nacht van Weesp in 2010 was voor ons de aanleiding ons ’s te gaan verdiepen in het kaartlezen. Als geroutineerd routebeschrijvings-rittensporters zoek je immers op tijd de nodige nieuwe uitdagingen?

Een nieuwe wereld ging voor ons open: van pijlen, punten, ingetekende lijnen, grenzen die zo dicht mogelijk benaderd dienen te worden tot aan bollen en pijlen. Je waant je dan na een eerste ervaring met zoiets nieuws weer jaren terug; na elke rit die je rijdt heb je dan zoiets van: nu hebben we het door, dat doen we nooooooooooooooooit meer fout. En net als bij meer dan 30-40 jaar routebeschrijving blijkt ook dat bij al die nieuwe systemen steeds weer onwaar.

OK, op zoek naar nieuwigheden dus, vonden we onszelf op 20 januari terug in Weesp, bij een (on)gewone pijlenrit van kaartleesgoeroe Henk Jongman. Bij ons in Elburg en omstreken ook een gevreesd uitzetter overigens, dus dachten we wel een voorsprongetje te hebben door hem enigszins in te kunnen schatten. Een erg leuke pijlenrit met alweer een variant op het gebruikelijke: nu moest je meerdere malen een pijl berijden (alsof we voorgaande oefeningen aan 1x al niet genoeg hoofdbrekens hadden overgehouden…), maar het bleek in de praktijk alleszins te doen.

Veiligheidshalve gestart in de B-klasse, want tussen de cracks zullen we zeker (weer) in grote tijdnood komen en het is dan jammer om al dat mooie speurwerk voortijdig af te moeten breken. Geef ons de tijd en we genieten maximaal zeg ik altijd, als we weer bijna en uur ‘te laat’ binnenkomen (hier rijst de filosofische vraag: wat is eigenlijk ‘te laat’?)

Een aardige paradox deed zich voor: we willen (nog) niet A-klasse rijden, maar we houden wel het meest van ‘moeilijk doen’. Dat bleek al meteen bij pijl 1, die we als B-klassers slechts 3x hoefden te doen, terwijl de A-klassers het voorrecht hadden hiervan optimaal te genieten, van die 4e keer dus.

Op weg naar pijl 2 kwamen we er achter, nog nagenietend van ‘hoe slim we het wel hadden opgelost, die 4e keer pijl 1 berijden’, dat het laatste tevergeefs moeite was geweest en ons onnodig tijdverlies had opgeleverd.

Het begon dus weer prima!!! $^#%$%&%^#^%$#^%

Zelfde ‘probleem’ bij pijl 4 (Verrijn Stuart); alweer bezig met de 4e keer, terwijl we maar 3x hoefden te berijden. En die 4e keer leek nu juist zo uitdagend. Die eerste keren stelden wat ons betreft (te) weinig voor.

Idem pijl 5 (B-klasse 2x, terwijl het daarna pas echt begon met denkwerk). Tja, en pijl 2 was er eentje in de categorie: wat doen we toch fout, zo makkelijk kan het toch niet zijn? Hier bleek achteraf een onvoorziene wegopbreking helaas de oorzaak. In de oorspronkelijke opzet was deze opdracht uitdagender geweest.

Gelukkig mochten we onze vermeende creativiteit tenslotte beloond zien door het 4x juist rijden van de laatste pijl 6. Die was pittig B-niveau, maar tenminste een leuke uitdaging.

Tja en wat doe je dan fout? Het zal niet zo zijn… 2 fouten op 1 pijl (nr. 3), om een-en-dezelfde reden: geen parate kennis van basiszaken zoals: wat dekt nu wel onderliggend kaartmateriaal af en wat niet. Stom, stommer, stomst, constateren we dan spijtig.

Een prima rit met een erg duidelijke uitleg (zien we niet overal zo), waarvoor onze dank aan ASV De Vechtstreek en uitzetter Henk. De 40e Nacht van Weesp lacht ons toe.

We hebben er (wederom) het volste vertrouwen in. Nu maar hopen dat we niet net als vorig jaar omwille van de tijdsdruk enkele pijlen moeten ‘laten liggen’ en daarom zomaar 11 RC’s moest overslaan.

Gerrit van Assen en Bertus Kolkman