Zondag 2 juni beloofde een mooi dagje rittensport bij A.S.V. De VECHTSTREEK te worden.

Weersvoorspelling was goed, hele dag zon en redelijke temperatuur en dat was in 2013 nog niet veel voorgekomen.

Dus de kap van de BMW Z3 kon open. Simon Poelwijk mijn co-equipeer verscheen al met petje op.

Paul van Os was weer de bedenker van de Revancherit en dus had ik zelfs de uitleg van de Nacht van Weesp meegenomen, want je weet dan bij voorbaat dat er wel iets in zit wat in de Nacht ook aanwezig was.

We vertrokken dus goed voorbereid vanaf de Adelaar, en zowaar, op de bekende viersprong meteen na de blauwe vlag deden we het een keer goed. Onze uitleg was weliswaar geheel anders dan die van de uitzetter bleek later, maar dat doet er niets aan af.

We gingen meteen naar het industrieterrein met wat vallen zonder gepriegel.

Dit is iets waar ik gewoon altijd blij mee ben (ook als bestuurder/voorzitter van deze club). Het is vanwege mogelijk eventuele overlast bij buurtbewoners niet goed als we meteen met z’n allen krioelen in een woonwijk. Aan het eind van een rit zit men lang niet zo op elkaar. Bovendien is het wel lekker om even wat te rijden als je net bent “opgestart”.

Op het industrieterrein was Liesbeth van Schaick de bevrouwde controleur en zij had zicht op een ronddraaiend verkeersbord. Na de draaiende routecontrole in de Nacht de volgende vondst. Wat volgt; De wippende zelfstempelaar…

Liesbeth gaf dus haar paraaf in het eerste vrije vakje van de kaart. Dat komt ook weinig voor. Meestal hebben we al wat controles gehad. Nu alleen nog maar foutcontroles.

Meteen snel Weesp uit, richting Gaasperplas. Op het parkeerterrein bij de Gaasper camping nog wat gedoe met wegwijzers. De uitleg van deze val gaf zelfs bij het traditionele etentje na afloop bij de Griek – met een flinke groep dit keer – nog gespreksstof en verschil van inzicht.

Na nog wat routebeschrijving geneuzel in de Ouderkerkse polder (leuk buitengebiedje) begonnen we in Ouderkerk met kaartlezen. Een ingetekende lijn. Ha ik zie de voetbrug (VBR) al, kijk en Rinus en Ben voor ons niet – dat is toch leuk!!!!

Helaas er stond VRB op de kaart grrrr.

Hoewel kaartlezen veel meer mijn (ons) ding is dan dat routebeschrijven, liep dit toch niet lekker. De Q mooi achter de ton zagen we natuurlijk (als je hoort van de uitzetter wat dat nog voor gedoe gaf om dat ding daar te krijgen…).

Van PIJL 1 op naar PIJL 2 en toen vond ik een bepaalde uitmonding/ wegsituatie niet kloppen en ging daardoor om een stukje weg op te halen meteen richting PIJL 3, maar niets geen opvanger met – doorgaan met -. Dus wat dan? Veel tijd verliezen, teruggaan. Druk verkeer etc etc.

De rest liep lekker en met Simon beetje verhalen over VROEGUH. Want in de jaren 80 (zo oud zijn we al) reden we één vrijdagavond in de maand bij de mooie KLM-MAC vereniging uit Amstelveen, en toen reed je veel in het gebied tussen Amstelveen en Uithoorn. De Nesserlaan bijvoorbeeld, toen nog zonder drempels etc. Zodoende kwam de “rode paal” (grenspaal tussen Uithoorn en Amstelveen) ter sprake.

Die paal stond en staat waar je rechts af moest naar pijl 5. Maar er was toen vaak gedoe bij kaartleesritten dat die aansluiting niet helemaal klopte. Het was nou ook weer twijfelachtig vonden wij. Nou Paul reed toen ook al z’n ritten, dus die weet dat ook. Dus niet over pijl 5, maar er om heen. Jammer dus. Of toen zeurden ze. Of de kaart is vernieuwd, maar nu dus tijd verloren om niets. Einde kaartlezen aan het eind van industrieterreintje Bovenkerk.

Het bol-pijlen begon meteen met van die leuke pleintjes waar je eerst wat moet “droogpuzzelen”. Tevens onder een partytent zaten daar de dames Mackaaij met soep en stokbrood. Leuk bedacht en het was lekker ook. Dat “droogpuzzeltje van dat pleintje” deden we, dat is standaard, fout.

Toen kwamen we de beroemde vis tegen die ook heel groot en los in Nijkerk in de Nacht van Weesp stond. Nu getekend in een vissenkom. Nou Paul bedoelt natuurlijk hij zit in een opstal. Ook dit is bij de Griek nog geëvalueerd en eigenlijk niet tot een vergelijk gekomen. Want er waren er meerdere die dat gedacht hadden. Ik had dat ook echt een uitleg voor Paul gevonden. Helaas was het anders bedacht.

Na nog wat bol-pijlen goed en fout gedaan te hebben, volgde een stukje neutraal naar Amsterdam Z.O. Hier werd eerst het terrein van het AMC bezocht. Ook hier zit bij het oprijden van de Abcoudense kant op het terrein meteen een wegaansluiting waar ik altijd over twijfel. Als je dan daarna een controle met een hersteller krijgt, dan denk ik dus meteen – zie je wel – dat is niet goed.

En borduur je daar dus eerst op door. Fout dus. En daar komt ie weer. VROEGUH, werden herstellers en ritpijlen gebruikt om mensen op de goeie route te krijgen. Daar zijn die fenomenen volgens mij ook nog altijd voor bedoeld. Zelfs was er een tijd dat bij een veranderde situatie je een aantal ritpijlen kreeg en dan werd het afgesloten met een dubbele ritpijl en dat was je weer op de route. Zoals Rijkswaterstaat het ook altijd “tracht” te doen met een wegomlegging.

Nu zijn ritpijlen en dus herstellers bij uitzetters een beetje verworden tot middelen om je juist soms extra op het verkeerde been te zetten. Dat is de moderne rittentijd dus. Ook dit kwam nog ter sprake – weer bij diezelfde Griek -. Gelukkig kwamen de Griekse gerechten ook in een Grieks tempo door, dus er was veel tijd voor.

Maar goed die hersteller was dus (stom geef ik toe) verkeerd begrepen. Verderop werd ook nog wat fout gedaan en toen richting Gaasperplas waar Pampus ineens in lag. Leuke val en rap naar Weesp want de tijd begon wat te dringen. Zowaar weer op het industrieterrein bij Liesbeth langs gegaan, wel twee keer. (Wat heb jij zondag gedaan? Ik heb lekker buiten gezeten op een industrieterrein).

En het bleek dat we dat laatste verhaal helemaal hetzelfde gedaan hadden als de uitzetter had bedacht.

Paul, hartelijk dank voor de mooie rit. Dat er dingen anders bedacht worden dat hoort er bij en dat is ook wel grappig. Het was een leuke rijrit, zoals eigenlijk de ritten ook moeten zijn. Niet te veel geneuzel op één punt, maar ook zoveel mogelijk buitengebied er bij. Dat is lastig hier in het volgebouwde –groot Amsterdam- maar toch nog wel mogelijk. Echt hoor mensen komen ook (zeker met een klassieker en of cabrio) niet om alleen maar stil te staan en veelvuldig rond een lantaarnpaal te draaien. We willen toch ook allemaal even lekker autorijden als het kan over leuke weggetjes.

Tevens natuurlijk de Soepdames en Liesbeth en Nico bedankt voor hun controlerende werk (in verschillende opzichten).

Daan Pont