Afgelopen 20 februari werd de 14e Vechtstroomrit verreden, wederom uitgezet door Martin Fierlier en terzijde gestaan door Annette Snieder. Een aantal jaren geleden telde de Vechtstroomrit nog mee voor het nationaal kampioenschap, maar dit jaar wederom niet en dat is jammer. De Vechtstroomrit heeft namelijk alles in zich om een nationale topper te zijn. Voldoende vallen, prettig om te rijden en een prima wedstrijdgebied. En, last but not least, het scheelt vast in het aantal deelnemers dat nu een beetje tegenviel omdat elders in het land ook ritten werden verreden.
Ook als je kijkt naar het aantal behaalde strafpunten, dan blijkt dat de Vechtstroomrit een meesterlijke rit is. Al gezellig rondrijdende op de zondagmiddag met een schraal zonnetje sprokkelden we behoorlijk wat strafpunten bij elkaar. En ja, natuurlijk hebben we domme dingen gedaan en achteraf ook nog eens een enkele schrijffout gemaakt.
Laten we beginnen met opdracht 1: de ijsco. De gedachte dat dat misschien een afkorting zou kunnen zijn, werd meteen overschaduwd door het feit de ijsco, ondanks z’n gewicht, toch wel erg los hing en noteerden we de goede F. De opdrachten daarna met de eenrichtingswegen voerden we op zich goed uit, ware het niet dat we bij controle achteraf bleek dat we een L teveel hadden opgeschreven… Stom, stom, stom; je weet waar het materiaal staat, voert de droogrit uit en dan toch een L teveel opgeschreven.
Bij opdracht 13: WW richting Bergen, stonden we opnieuw stil. Op de einde weg stond de WW links, maar bij de parallelweg daarvoor stond de WW niet ter plaatse. Omdat de rit op de einde weg ophield, namen we toch maar de parallelweg (en RC C) en dat bleek gelukkig een goede oplossing. Sterk is de wegsituatie daarna, waarbij je wel degelijk voorrang moet geven, maar verkeersborden en haaientanden ontbreken. Rechtdoor naar de goede opvanger A.
Een heel fijne opdracht als je bekend bent in Weesp is 25: na lantaarnpaal rechts. Natuurlijk deden we dat terwijl je weet dat rechtdoor doodlopend is en na de kerk naar rechts niet mag. Zo sprokkel je wel wat strafpunten bij elkaar.
Bij opdracht 34 was het alweer raak: voor “A.B.”, “A.B.” links. Wij zagen daar geen probleem en voerden de opdracht meteen uit. Terwijl daar zelfs een uitspraak over is geweest! Staat het gevraagde in hoofdletters en tussen aanhalingstekens, dan dien je het gevraagde als tekst waar te nemen. Niks namen van straten. Lekker bezig…
Na opdracht 57 voelden we ons, misschien mede door de aanwezigheid van steeds minder haar, nog dommer dan het domme blondje. We herkenden ogenblikkelijk de val in een teamrit van een paar jaar geleden, maar een ander blondje vóór de opvanger konden we niet vinden, ondanks op goed geluk nog wat zoeken op een bedrijfsterrein. Volgens de uitleg moet het een giga reclamebord zijn geweest; wie heeft het hier over gezichtsveld en gezichtsvermogen…?
Opdracht 73 was van ongekende schoonheid, waarbij je al rijdende op een gelegenheid een opdracht niet kon uitvoeren, vervolgens kwam je opnieuw bij RC N die je liet keren en opnieuw door liet gaan met opdracht 76, waarbij je nu wel op een weg reed en de opdracht wel kon uitvoeren. Tijdens het rijden hadden we dat al door en genoten hier bijzonder van.
Een echte ouderwetse slotval ontbrak niet: “Dunlopplaats” links, terwijl het straatnaambord niet aanwezig was. Waarschijnlijk hadden we ons kruit verschoten, want wij vonden dat geen probleem (of eigenlijk: we hebben dat dus niet gezien) en denderden zo naar de bemande. Nog even 30 strafpunten bij onze verzameling. Net begonnen aan de uitlooproute kwamen we langs de opvanger van deze val en wisten we hoe laat het was.
Terug in de kantine bleek dat we qua aantal strafpunten in de dubbele cijfers zaten, maar de overige deelnemers in de A-klasse ook. Dat je dan met 13 fouten toch nog 2e wordt…
Hoe dan ook, Martin en Annette, bedankt voor de fantastische rit, we hebben genoten!
Nico van Nes
