Na een lange ritvrije periode startte het tweede deel van het seizoen afgelopen zondag 23 september 2012. Gelijk met je neus in de boter voor een portie kaartlezen met Grensbenadering. Niet een van onze beste ritvarianten, maar ja … dat zijn ze eigenlijk allemaal niet. Veel oefenen is dan ook ons motto. En zo kwam het dat wij, enigszins nog wat onwennig, maar vooral nog met de jetlag van onze vakantie in Suriname van de week ervoor, ons rond half 1 in de middag melden bij de kantine van de Adelaar in Weesp. Ook super leuk om Leen en Sylvia daar weer te zien! Door het bijkletsen vliegt de tijd tot de start voorbij!

Nadat wij het routeboek met kaarten in ontvangst hadden genomen en middels de aanrijroute het rittengebied binnenreden, beseften we ons dat dit wel eens een herhaling van onze jungletour in Suriname zou kunnen gaan worden. Uit ervaring wisten we dat “Oud-Valkeveen” en omgeving aardig wat onverharde wegen kent waar wij in de weken voor de rit al mee hadden kunnen oefenen (zie foto’s). Alleen toen met een 4*4, nu in een wat minder hoge auto. Met de gedachten dat het in Nederland qua slechte wegen niet zo’n vaart zou lopen, besloten wij de blauwe vlag te passeren en met de rit te beginnen.

Al gauw belanden wij in de bossen rondom Valkeveen. Of dit een goed of fout gekozen route zou zijn, lieten wij op dat moment in het midden. Duidelijk was dat de route ergens in de buurt zou moeten liggen. De vreugde dat het met gaten op onverharde wegen in Nederland wel zou meevallen werd bij de eerste zandweg al om zeep geholpen. De zacht rode bauxietwegen met kuilen in Suriname werden op sommige plekken overtroffen door de zandwegen in Nederland. Zelfs de Google-streetview-auto is er geweest (zie foto)!!

Wat moet die zijn baas vervloekt hebben die dag … Maar wel zuivere beelden! Enfin… Het verlangen naar het bauxiet, de jungle en de 4*4, maar ook de angst voor het onderstel van de nieuwe limousine, kwamen bovendrijven.

Wellicht dat deze gevoelens, en daarmee het vermogensverlies van nuchter denkwerk, ons ook nekte bij het betreden van verharde wegen rond pijl 6 en 7. Bij het vinden van de oplossingen in kaartleesritten vinden wij altijd alle oplossingen (in goede of foute volgorde), BEHALVE de laatste mogelijkheid. Op een of andere manier blijft dat een struikelblok.

Zo ook nu weer. Nadat wij een kleine 45 minuten hadden besteed om de, volgens ons, ALLERLAATSTE mogelijkheid op de kaart op te zoeken, werd in de auto uit frustratie unaniem besloten de snelweg te pakken, tegendraads pijl 7 te rijden en daarna te keren. Of dit nu middels een keercontrole moest of niet…. Keren zouden we! Het bleek toch iets anders in elkaar te zitten, bleek achteraf. Reden temeer om deze weken nog maar eens goed naar de kaarten en de uitleg te kijken. Want het gebied kennen we uit ons hoofd door het vele rondrijden op zoek naar een uitweg richting pijl 7.

Na de bemande controle bij restaurant de Witte Bergen werden we ook nog even verrast met de mogelijkheden achter het restaurant. Nooit geweten dat je zo ook richting Weesp terug kunt rijden! Wellicht dat we door deze verrassing helemaal gedesillusioneerd waren en in slechts 8 minuten naar de finish zijn gereden. Geen wonder want we hebben ook aardig wat RC’s gemist … het was weer “TE makkelijk”. Als dat je gevoel wordt, weet je dat je toch even stil moet staan en alles moet af wegen! Niet gedaan …. Dus “jammer joh!”.

8 minuten na de ideale passeertijd gefinisht, bestellen we een drankje. De uitleg is er nog niet, maar ja … ook de rest van onze teamgenoten nog niet, dus we kunnen ze nu toch niet vergelijken. Het gevoel dat we deze rit wel eens slecht hebben gereden wordt bevestigd door de eerste berichten van binnen-druppelende deelnemers. AI!!! Dat is een slechte start van het tweede seizoen. Ook de inmiddels gearriveerde uitleg bevestigt het gevoel. Dan komt de tussenstand en worden we, wederom, toch wat verrast. We zijn gezegend met het schrijven van het verslag wat ons ook tijdens de prijsuitreiking door vele liefhebbende clubgenoten haarfijn onder de neus wordt gewreven!

Wederom weer een leerzame rit. En omdat wij zeker liefhebber zijn van onverharde wegen en kleine smalle weggetjes (echt waar!) is dit een rit geweest die wat ons betreft echt niet mag ontbreken op de kalender! ‘That is what “rittensport” is all about’! De dank gaat uit naar de uitzetters, narijders en bemande controle (zeker ook dank voor de dropjes)!

Eens zien wat jullie van de volgende rit vinden ;-).

Mariëlle Copier & Paul Copier